فهرست مطالب
معامله‌گران دیفای (DeFi) تمایل زیادی به دارایی‌های مصنوعی نشان داده‌اند. این دسته دارایی‌ها مدعی هستند با فراهم کردن امکان دسترسی معامله‌گران به سهام و دیگر دارایی‌ها می‌توانند موانع ورود به سیستم مالی مرسوم را از میان بردارند. پروتکل میرور در صدد است با ارائه نسخه مصنوعی سهم‌ها به این تقاضا پاسخ دهد. این پروتکل به کاربران اجازه می‌دهد با واریز وثیقه به انتشار دارایی‌های مصنوعی پرداخته و آن‌ها را در بازارسازهای خودکار معامله کنند.
پروتکل میرور چیست؟
پروتکل میرور یک پلتفرم دیفای است که کاربران را قادر می‌سازد دارایی‌های مصنوعی منتشر کنند. دارایی‌های مصنوعی توکن‌های کریپتویی هستند که قیمت دارایی‌های دنیای واقعی (مانند سهام یا کالاها) را دنبال می‌کنند. به دارایی‌های مصنوعی که در پروتکل میرور ساخته می‌شوند، دارایی‌های میرورشده یا mAssets گفته می‌شود.
این دارایی‌ها امکان دسترسی سرمایه‌گذاران به قیمت دارایی‌های دنیای واقعی که نماینده‌شان هستند را می‌دهند بدون آنکه نیاز باشد سرمایه‌گذاران مالک واقعی دارایی باشند. در نتیجه معامله‌گرانی که در حالت عادی از معامله برخی دارایی‌ها – به دلیل جغرافیا یا کمبود سرمایه – محرومند می‌توانند از حرکت قیمت آن‌ها بهره‌مند شوند.
بدین‌ترتیب می‌توان دارایی‌های مصنوعی را در بازارسازهای خودکار مانند یونی‌سواپ (Uniswap) یا تراسواپ (Terraswap) با دیگر همتایانشان یا استیبل‌کوین‌ها به سرعت معامله کنند. پروتکل میرور بر بستر بلاکچین ترا قرار دارد. میزبانی ترا به میرور اجازه می‌دهد تا عملیات برون‌زنجیره‌ای و چندزنجیره‌ای را انجام دهند.
کاربران از همین روش می‌توانند به اسمارت‌چین بایننس (BSC) و شبکه اتریوم دسترسی داشته باشند. بدین ترتیب کاربران می‌توانند mAssetها را در ازای استیبل‌کوین‌های ترا و mAssetهای واریزی به تعهدات بدهی وثیقه‌دار (CDP) منتشر کنند. این پروتکل از CDPها برای حفظ ثبات ارزش mAsset تحت مدیریت جامعه سهامداران استفاده می‌کند.
برای آشنایی کامل با نحوه کار بازارسازهای خودکار، پیشنهاد می‌شود این مقاله را مطالعه کنید.
تاریخچه پروتکل میرور
پروتکل میرور در سال 2020 راه‌اندازی و توسط Terraform Labs (TFL) برای ساخت دارایی‌های مشتقه نقد و باثبات بر بستر شبکه ترا (Terra) ایجاد و توسعه داده شد. شرکت Terraform Labs در کره جنوبی قرار داشته و سازنده شبکه ترا نیز هست. مدیرعامل و هم‌بنیان‌گذار Terraform Labs و پروتکل میرور Do Kwon نام دارد.
شرکت TFL میرور را به صورت غیرمتمرکز و تحت مدیریت جامعه سهامداران راه‌اندازی کرد. این شرکت همان زمان کلید ادمین‌ها را سوزانده و امتیاز دسترسی ویژه به کاربران مخصوص را نداد. هدف اصلی در پس این پروژه، هموار کردن مسیر ورود به بازارهای مالی و فراهم کردن نقدینگی برای پشتیبانی از دارایی‌های مصنوعی است.
ارز دیجیتال بومی میرور در ابتدا از 11 نوامبر تا 4 دسامبر برای تامین‌کنندگان نقدینگی در یونی‌سواپ و تراسواپ منتشر شد. رویداد پیدایش میرور به طور انحصاری شروع به صدور توکن‌های MIR به مدت 4 سال برای کاربران میرور و ترا کرد. میرور تا ماه مه سال 2021 با 118 میلیارد دلار وثیقه قفل شده به پانزدهمین پروتکل دیفای بزرگ از نظر مجموع ارزش قفل‌شده (TVL) بدل شد.
ارز دیجیتال MIR
ارز دیجیتال MIR توکن بومی این پلتفرم بوده و در سیستم حاکمیتی پروژه نقشی جدایی‌ناپذیر دارد. نقش اصلی ارز دیجیتال MIR پاداش به استیک‌کنندگان و اندازه‌گیری قدرت رای هولدرهایش در حاکمیت غیرمتمرکز پروتکل است، بنابراین کاربران می‌توانند از کارمزد CDPها سهم ببرند. در حال حاضر از کل 370,575,000 ارز دیجیتال MIR تعداد 133,669,671 توکن در گردش هستند.
عرضه MIR در پروتکل میرور مانند بسیاری از رمزارزهای دیگر، ازجمله بیت‌کوین، محدود است. این محدودیت بدان معناست که پس از انتشار کل کوین‌ها دیگر نمی‌توان ارز دیجیتال MIR استخراج کرد. محدود بودن عرضه همانند یک مکانیزم ضدتورم عمل کرده و از بی‌ارزش شدن توکن‌های MIR جلوگیری می‌کند.
پروتکل میرور چگونه کار می‌کند؟
همان‌طور که پیش‌تر گفته شد پروتکل میرور mAssetهایی می‌سازد که قیمت دارایی‌های مالی و مرسوم بخصوص را در شبکه‌های ترا، اتریوم و بایننس اسمارت‌چین منعکس می‌کند. این دارایی‌های مشتقه به معامله‌گران و سرمایه‌گذاران امکان آن را می‌دهد که بدون خرید دارایی پایه به آن دسترسی داشته باشند.
از آنجایی که این دارایی‌ها حقوق مالکیت همچون دارایی‌های پایه را ارائه نمی‌کنند، برای معامله به مجوز یا قانونی نیاز ندارند. این پروتکل برای ساخت اکوسیستم دارایی مصنوعی از مجموعه‌ای از قراردادهای هوشمند بلاکچین ترا (که در CosmWasm برنامهنویسی شده‌اند) استفاده می‌کند.
قرارداد حاکمیت
کاربران با استیک کردن ارز دیجیتال MIR در قرارداد حاکمیت پروتکل میرور را مدیریت می‌کنند. فعالان حاکمیتی میرور در نظرسنجی‌ها رای و طرح می‌دهند تا هر mAsset را وایت‌لیست (Whitelist) کرده و بهبودهای آن را تصویب کنند. استیک‌کنندگان بابت مشارکت خود، ارزهای دیجیتال MIRای که از کارمزدهای نقدینگی و برداشت CDP جمع‌آوری شده است را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند.
طرح‌های حاکمیتی برای آنکه در اولویت دیگر طرح‌های جامعه سهامداران قرار بگیرند، به استیک MIRهای بیشتر نیاز دارند. هر MIRای که برای یک نظرسنجی مردود شده استیک شده باشد، ضرر محسوب شده و میان همه استیک‌کنندگان ارز دیجیتال MIR توزیع می‌شود.
قراردادهای انتشار و جمع‌کننده
قرارداد انتشار (mint) پروتکل میرور، mAssetهایی ایجاد می‌کند که توسط دارایی‌های باثبات و دارایی‌هایی سپرده شده در CDP پشتیبانی می‌شوند. کاربران می‌توانند با واریز UST (که قیمت آن وابسته به دلار آمریکاست) و دیگر دارایی‌های دیجیتال به مقدار 150 درصد ارزش mAssetهای وایت‌لیست‌شده، هرکدام از این دارایی‌ها را که می‌خواهند منتشر کنند.
کاربران برای برداشت دارایی‌های CDP خود 1.5 درصد از ارزش وثیقه خود را به عنوان کارمزد پرداخته و mAsset را که از چرخه خارج شده باز می‌گردانند. کاربرانی که نتوانند 150 درصد ارزش CDP را خود را حفظ کنند، لیکوئید شده و به پروتکل کارمزد می‌پردازند.
قرارداد انتشار، تمام کارمزدهای نقدینگی و برداشت CDP را برای توزیع میان فعالان میرور به قرارداد جمع‌کننده (collector) می‌فرستد. کارمزدهای پروتکل برای تبدیل شدن به ارز دیجیتال MIR به قرارداد هوشمند جمع‌کننده می‌روند. سپس این قرارداد MIRها را میان استیک‌کنندگان حاکمیتی MIR و نیز استیک‌کنندگان توکن LP در میرور توزیع می‌کند.
قرارداد اوراکل‌‌‌فیدر (Oracle Feeder)
قرارداد هوشمند اوراکل، اطلاعات قیمت پایه را به تمام قراردادهای هوشمند mAsset می‌دهد. حاکمیت میرور، منبع معتبر برای داده‌های قیمت را تعیین کرده و اوراکل هر 6 ثانیه از آن اطلاعات می‌گیرد. در صورتی که کار داده‌خوان به علت بسته شدن بازار یک دارایی مختل شود، قرارداد اوراکل داده را روی آخرین قیمت ثبت‌شده نگه می‌دارد.
اگر قیمت‌خوان اوراکل متوقف شود، قرارداد انتشار نیز فعالیت CDP و استخراج را تنها برای mAsset مربوطه متوقف می‌کند. هدف این فرایند حفظ دقت و اعتبار رفتار قیمت و اختلال صفر یا کم در نقدینگی mAsset است. این قراردادها با یکدیگر ترکیب شده تا به پروتکل میرور کمک کنند سیستمی برای ساخت انواع جدیدی از دارایی‌های مشتقه باشد.
ارز دیجیتال MIR و mAssetها مانند توکن‌های بومی بلاکچین برای حفظ ارزش و نقدینگی به هیچ اجازه‌ای نیاز ندارند. کاربران می‌توانند از همه‌جای دنیا به پروتکل دسترسی داشته باشند.
قرارداد استیک
قرارداد استیک، توکن‌های LP استیک‌شده در میرور را نگهداری می‌کند. کاربران می‌توانند توکن‌های بازخرید استخر نقدینگی Terraswap خود در میرور واریز کنند تا ارزش mAsset را در تراسواپ ثابت نگه‌دارند. واریز یک توکن LP در میرور تضمین می‌کند دارایی‌های مرتبط در تراسواپ، در استخر بماند تا نوسان قیمت استخر را میان جفت دارایی‌ها کاهش دهد. کاربران توکن‌های LP را در میرور استیک کرده تا بابت تامین نقدینگی و ثبات برای بازار mAsset، ارز دیجیتال MIR دریافت کنند.
چه چیزی پروتکل میرور را منحصربه‌فرد می‌کند؟
پروتکل میرور فرصت منحصربه‌فردی به کاربران می‌دهد تا بدون مالکیت دارایی‌های واقعی مانند سهام یا فلزات باارزش، به معامله توکن‌ها بپردازند. این سیستم با توکنیزه کردن دارایی‌های واقعی، موانع موجود برای معامله‌گران را در سراسر دنیا کاهش می‌دهد. این پروتکل به همه افراد اجازه می‌دهد 7 روز هفته شبانه‌روز در همه‌جای دنیا دارایی‌های توکنیزه شده معامله کنند.
این پروتکل با استفاده از قراردادهای هوشمند به این مهم دست یافته است و کاربران را قادر می‌سازد دارایی‌های مصنوعی مبتنی بر ارزش واقعی ساخته و آن‌ها را به روشی بسیار شفاف و در دسترس معامله کنند.
منحصربه‌فرد بود این پروژه در دیگر قابلیت‌هایی که پروتکل میرور را به یک شبکه دیفای برتر بدل کرده نیز مشاهده می‌شود. کاربران می‌توانند در عین عدم‌تمرکز و دموکرات بودن سیستم حاکمیتی، نقدینگی اضافه کرده و بسته به مشارکت خود پاداش دریافت کنند.
نتیجه‌گیری
پروتکل میرور یکی از پروژه‌های بزرگ حوزه دیفای است که بر بستر پلتفرم نسل آینده ترا ساخته شده و میزبانی می‌شود. ترا می‌تواند برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) و پروتکل‌های متمرکز بر امور مالی غیرمتمرکز را پشتیبانی کند. این پروتکل به عنوان یک پروژه نسبتا جدید به لطف تکنولوژی، ظرفیت فنی و کاربردهای در حال توسعه‌اش، رشد قابل‌توجهی کرده است.
با افزایش محبوبیت حوزه دیفای، پروتکل میرور نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفته و دسترسی نامحدود به تمام دارایی‌های مالی که به شکل دیگری برای معامله در دسترس نخواهند بود را برای شمار زیادی از معامله‌گران سراسر دنیا فراهم می‌سازد.